Rozdział 47

BARDZO WAS PROSZĘ, ABY KAŻDY KTO PRZECZYTA TEN ROZDZIAŁ - SKOMENTOWAŁ ( WYSTARCZY NAWET JEDNO SŁOWO ), CHCĘ ZOBACZYĆ ILE WAS CZYTA TO OPOWIADANIE 

                                                                                           Dziękuje, a teraz zapraszam na rozdział :D



* ROSE *

- Robiliśmy wszystko co w naszej mocy......, by uratować pani siostrę i.....udało się. Udało nam się unormować z powrotem jej stan, który znów jest stabilny, podaliśmy nowe, silniejsze leki. Pacjentka śpi i za kilka godzin powinna się obudzić, nie ma już powodu do niepokoju. - słowa, które wypowiadał lekarz były jak lód w upalny dzień, studziły moje nerwy i uspokajały. Moja siostra żyje! Udało się! Ten koszmar nareszcie się skończył....
Domówiłam z lekarzem jeszcze parę spraw dotyczących Emily i udałam się do jej sali. Przed wejściem jednak postanowiłam zadzwonić do Eleanor, która zapewne umiera z nerwów i próbuje skutecznie wmówić coś dzieciom.

* ELEANOR *

Siedziałam razem z dziećmi w salonie i grałam razem z nimi w jakieś wymyślne przez nich gry. Kryzys Mellody został skutecznie zażegnany przez Sama, który przytulał małą do samego końca, aż przestanie płakać. Kiedy wypadła moja kolej w grze, mój telefon wydał z siebie dźwięk, sygnalizując, że ktoś próbuje się ze mną skontaktować.
- Tak słucham
- Eleanor....
- Rose?! Boże, dziewczyno dlaczego dopiero teraz dzwonisz?! Ja od zmysłów odchodzę, co się dzieje, co z Emily - słowa wypadały z moich ust jak z karabinu, ale byłam przejęta stanem przyjaciółki, uświadomiłam to sobie dopiero, kiedy usłyszałam głos Rose, do tej pory dzieciaki skutecznie pomogły mi zapomnieć o tej całej sytuacji
- Eleanor uspokój się, było ciężko i Ems prawie jedną nogą była w grobie, ale jest dobrze, mamy ją z
powrotem, znów jest z nami. Za kilka godzin jak powiedział lekarz powinna się obudzić, więc wtedy do ciebie zadzwonię. 
- Kamień spadł mi z serca, tak się cieszę, to cud
- Nawet nie wiesz El jaką ja czuje ulgę, powróciła część mnie. Jak dzieci?
- W końcu to jest twoja część Rose, dzieci? Był mały kryzys z Mell, ale Sam skutecznie naprawił sytuację, więc się nie martw, są pod dobrą opieką.
- Ani przez chwilę w to nie wątpiłam. Idę do siostry
- Leć kochana - pożegnałyśmy się, a ja z ulgą wróciłam z powrotem do Mell i Sama.
- Jak wam idzie gra? - spytałam, kiedy widziałam na ich dziecięcych buziach szerokie uśmiechy
- Dobrze, ale już nam się znudziła, pobawmy się w ciuciu babkę - odpowiedziała mi radośnie Mellody
- Ty ciociu jesteś ciuciu Babką - krzyknął Sam
- Aż tak staro wyglądam?
- Tak - odpowiedzieli równo i zaczęli się śmiać, dam sobie głowę uciąć, że ich radosny śmiech słychać nawet na ulicy.
- Niech wam będzie, to co gramy?
- Taaaaak!

* ROSE *

Z walącym sercem złapałam za klamkę i zaczęłam powoli otwierać drzwi. Pierwsze co usłyszałam to pikanie, które wydawało urządzenie do którego podpięte było ciało Emily. Była bledsza niż wcześniej, ale patrząc na monitor mogłam stwierdzić, że jej serce biło równo i spokojnie, z czego ogromnie się cieszyłam. Usiadłam na moim stałym miejscu i złapałam siostrę za dłoń, jak wcześniej.
- Nawet nie wiesz jak się cieszę, znów jesteś ze mną, z nami. Nie zostawiłaś mnie, wiesz, że gdybyś odeszła odeszła by też część mnie? Nie dałabym sobie sama rady, jesteś jak jedna połówka mojego serca, bez której nie można żyć Emily, jesteś moją siostrą - zaczęłam mówić to co czuję, a łzy wypływające mi z oczu spływały po policzkach - Kocham cię
- Ja też cię kocham - usłyszałam cichy głos i podniosłam głowę, którą opuściłam.
- Emily, obudziłaś się!! - nie potrafię opisać szczęścia jakie zapanowało w moim sercu. Chyba nigdy nie byłam tak szczęśliwa jak teraz - Nie rób mi tego więcej, błagam - zwróciłam się do niej po czym ją przytuliłam. - Pójdę po lekarza.
Podczas, kiedy lekarz badał Emily, ja zadzwoniłam po Eleanor, która po usłyszeniu dobrej nowiny zaczęła piszczeć do telefonu. Powiedziała tylko, że zaraz będzie i się rozłączyła.
                                           *****

Emily czuła się już lepiej i mogłam z nią rozmawiać. Szczęście i radość rozpierała mnie od środka. Naszą rozmowę z Emily przerwało pukanie do drzwi, a zaraz po tym do sali wpadły dwa małe miśki, a za nimi pani misiowa.
- Mama!!!!!! - usłyszałam, a zaraz po tym widziałam jak mała wdrapuje się na łóżko i tuli do Emily.

* EMILY *

Całe moje ciało wołało o pomoc pomimo środków przeciwbólowych. Teraz i tak było lepiej, głowa przestawała mnie boleć, a ja mogłam normalnie myśleć, ponieważ ból uniemożliwiał mi nawet to. Cieszę się, że Rose jest przy mnie i nie opuściła mnie ani na chwilę. Taka siostra to skarb. Zaczęłyśmy rozmawiać na temat ostatnich wydarzeń oraz na na temat co dalej, kiedy skutecznie na przerwano.Nie zdązyłam podnieść głowy, by zobaczyć kto to, ale kiedy usłyszałam MAMA i poczułam małe rączki oplatające mnie już wiedziałam, kto mnie odwiedził. Podniosłam się lekko na łóżku i ujrzałam te dwa małe oczka, które z radością sie we mnie wpatrywały.
- Cześć skarbie
- Tęskniłam za tobą - usłyszałam i poczułam jak jej uścisk się zacieśnia
- Ja za tobą też szkrabie
- Nie zostawiaj mnie więcej - powiedziała cichutkim głosem, a ja ujrzałam w jej brązowych tęczówkach łzy.
- Nie zostawię, obiecuje - pocałowałam ją i przytuliłam.
- A wiecie co te dwa gady powiedziały? - usłyszałam rozbawiony głos Eleanor
- Co takiego? - spytała z udawanym przejęciem  Rose
- Że wyglądam jak baby Jaga - odpowiedziała, a dzieci zaczęły się śmiać, na co Eleanor zaczęła udawać, że płacze.
- Nie płacz ciociu, wcale nie wyglądasz jak baby Jaga - powiedział Sam, kiedy do niej podszedł
- Najwyżej jak Fiona ze Shreka - dokończyła za niego Mellody
- O wy! - wykrzyknęła Eleanor i zaczęła łaskotać dwójkę żartownisiów, a my z Rose dołączyłyśmy do nich.



* HARRY *

- A widzisz tamtą? - usłyszałem głos Jamesa - nowego kumpla z paki - za sobą.
- Która? - spytałem, patrząc po kolei na policjantki, jakie dali nam do ochrony. One tak samo jak Danielle i Eleanor są z FBI, ale są wyszkolone specjalnie do pracy w więzieniu.
- Ta z czerwonymi włosami- usłyszałem w odpowiedzi. Na jego słowa w mojej głowie pojawił się obraz Rose, mojej czerwonowłosej piękności - Biorę ją - nie zdążyłem nic odpowiedzieć, kiedy James wstał z miejsca i zaczął kierować się w stronę policjantki.
- Zaraz dostanie - usłyszałam rozbawiony głos Zayna po mojej lewej - Zakład, że dostanie w brzuch i czułe miejsce?
- Nie muszę się zakładać Zayn, to oczywiste - i zgodnie z naszymi słowami, koleś dostał.
- Wiecie co, ta laska przypomina mi kogoś - wtrącił się Niall - A tobie Harry?
- Mnie też Niall i dlatego jej nie lubie....
- Rose też na początku nie lubiłeś..... - zaczął Louis, ale ja po tych słowach się całkowicie wyłączyłem. Zacząłem przypominać sobie naszą znajomość od początku i na same wspomnienia, uśmiech pojawiał mi się na twarzy.
.................................................................................................................................................................
Opowiadanie dobiega końca, więc proszę was o skomentowanie, chcę wiedzieć ile was czyta. Planuje jeszcze rozdział lub dwa i epilog, więc możecie różnych rzeczy się spodziewać :D Dziękuje wam za wszystkie komentarze :D Następny rozdział pojawi się za tydzień w weekend, czyli w sobotę lub w niedzielę, ale jeśli tak się nie stanie, to nie bądźcie źli, ponieważ w środę idę do okulisty i może być tak, że przez pewien czas nie będę mogła siadać do laptopa i wtedy rozdziału nie napisze, bo zdrowie i moje oczy są ważniejsze :) To tyle ode mnie, a teraz pozdrawiam i mam nadzieję, że się podoba :D