Rozdział 27 "Nie! Zostaw nas w spokoju"

* ZAYN *

Od paru dni siedziałem w domu albo błąkałem się po mieście kompletnie nie wiedząc co ze sobą zrobić. Codziennie sprawdzałem z Niallem klientów, czy któryś nie zalega, wieczorami jeżdziliśmy sprzedawać towar, rano liczyliśmy kase, a nocami boksowałem, to był mój jedyny sposób na odreagowanie. Codzinnie moje myśli zajęte były tylko Emily i Mellody. Analizowałem swoje błędy i starałem się znaleźć wyjście z tej

beznadziejnej sytuacji. Ale pewnego dni przypomniałem sobie słowa Liama " Kiedy nie ma wejścia drzwiami, zawsze pozostaje okno" i w mojej sytuacji te słowa pasowały jak ulał. Odszukałem numer telefonu do Emily i postanowiłem zadzwonić. Jeden sygnał, drugi, za trzecim odebrała.
- Halo
- Cześć słoneczko - nie wiem czemu, ale kiedy usłyszałem jej głos, kąciki moich ust natychmiastowo poszły w górę.
- Yyyyy kto mówi?
- Jak to kto? Ten od którego uciekłaś, ojciec twojej córki
- Zayn? Czego chcesz?! - natychmiastowo można było usłyszeć zmianę w jej głosie - ze spokojnego na zły i zdenerwowany
- Jak to czego, chcę się spotkać z moją córką i przy okazij z tobą
- Mówiłam ci już żebyś zostawił nas w spokoju
- Nie obiło mi się coś takiego o uszy, to co kiedy mogę wpaść?
- Odczep się Zayn, nie pozwolę ci się z nią spotkać
- Jestem jej ojcem, mam prawo
- Nie masz żadnych praw i Zostaw nas w spokoju, albo zadzwonie po policje! - wykrzyczała do słuchawki i się rozłączyła. No nic, właśnie zamknęli mi drzwi, ale pozostało okno. Poszedłem do biblioteki i odszukałem akta Emily, znalazłem w nich potrzebny adres i ruszyłem.

* EMILY *

Telefon od Zayna bardzo mnie zdenerwował. Myślałam, że już odpuścił. Zaczynam się go bać, skąd on do cholery ma mój numer? Czuje się jak na kolejce górskiej, kiedy mi się wydaje, że jest już w porządku, zawsze spadam w dół i jest na nowo żle. Moje myśli przerwała Mellody, która weszła do pokoju trzymając swojego misia.
- Jeśtem jus gotowa - powiedziała i stanęła na przeciwko mnie
- Kochanie jesteś tego pewna - odpowiedziałam ze śmiechem
- Tjak, a co?
- Chcesz iść do przedszkola z piżamie
- Ups - powiedziała i wybiegła, ale po chwili wróciła - Pomiozes?
- Tak kochanie - i poszłyśmy do jej pokoju. Założyłam jej sukienkę w kwiatki i zeszłyśmy na dół do samochodu. Po 10 minutach byłyśmy na miejscu. Zaprowadziłam ją do sali.
- To kochanie mama wróci po ciebie za 4 godzinki, dobrze
- Tjak
- To baw się, tylko bądź grzeczna
- Mjamo ja ziawse jestem gzecna - pocałowałam ją i wyszłam

* ZAYN *

Kiedy podjechałem po budynek była 12, czyli godzina póżniej od mojej rozmowy z Emily, to chyba wystarczający czas. Zgasiłem samochód i wysiadłem, kierując się na drugą stronę.
- Dzień dobry - powiedziałem kiedy wszedłem na teren przedszkola
- Dzień dobry, mogę w czymś pomóc - spytała młoda blondynka, jak mniemam jedna z opiekunek
- Tak, jestem bratem Emily Carter, siostra prosiła mnie żebym wcześniej przyjechał i zabrał Mellody. - kłamstwa szły mi wspaniale, więc nie powinno być problemu
- Oczywiście, a mogłabym spytać czy ma pan może to na kartce z podpisem pani Carter, nie możemy tak na słowo dać panu dziecko
- Ależ oczywiście - odpowiedziałem i podałem jej kartkę z podrobionym pismem i podpisem Emily, ten Niall to jednak ma głowe.
- Zaraz przyprowadzę Mellody - i zniknęła za drzwiami jednej z sal,  by po chwili przyprowadzić moją

córkę
- Cześć mała, pamiętasz mnie? - na moje pytanie mała pokiwała tylko główką, modliłem się żeby tylko ona wszystkiego nie zepsuła - Jestem Zayn, twoja mama prosiła mnie żebym cię zabrał na małe zakupy, co ty na to? - na słowo zakupy, na jej małej buźce pojawił się wielki uśmiech i znów pokiwała twierdząco główką. - To chodź - ubrałem ją i wyszliśmy z terenu przedszkola.
- Najpierw musimy pojechać do mnie, bo czegoś zapomniałem, ale zaraz potem pojedziemy na zakupy, może być, mała - spytałem kiedy już byliśmy z aucie
- Tjak - widać było, że już się rozlużniła, bałem się, że będzie się mnie bała, albo będzie spięta, ale nie. Przez całą drogę śmiała się, podśpiewywała i mi opowiadała jakieś historie. Kiedy dojechaliśmy, wziąłem ją na ręce i weszliśmy do mojego domu.
- Poczekaj tutaj, ja zaraz wracam - posadziłem ją w salonie, a sam skierowałem się do gabinetu. Wziąłem potrzebne rzeczy i napisałem wszystko w komórce. Nie zmieniałem numeru, bo po co? I tak będzie wiadomo. Nacisnąłem wyślij i już miałem wychodzić kiedy usłyszałem huk dochodzący z salonu.


..........................................................................................................................................
Hej! Dodaje wam dzisiaj burzowy rozdział. Nie ma Harrego, jest Zayn, ale nie martwcie się, sytuacja z Harrym i Samem wyjaśnij się w następnym rozdziale, a teraz powrót. Jak wam się podoba? Spodziewałyście się, że Zayn będzie zdolny do porwania własnej córki? I co takiego jeszcze zrobił?
PROSZE KOMENTUJCIE, DLA WAS TO MOMENT, A DLA MNIE WIELKA MOTYWACJA
Za długość rozdziału i wszelkie błędy przepraszam.
Zapraszam na moje konto na twitterze: @Kara3591