Rozdział 25 "Jak tego, że jestem farbowanym blondynem"

* ZAYN *

- Niall stary, jesteś pewien?
- Jak tego, że jestem farbowanym blondynem i, że tutaj siedzę
- Nie, ja po prostu nie wierze. Dlaczego mi tego nie powiedziała, co?! - usiadłem wkurzony na krzesło obok Nialla
- Stary, dziwisz jej się? Jak mogła ci powiedzieć o tym, że jest w ciąży, po tym jak ją wykorzystałeś, zabawiłeś się nią, założyłeś.
- Dobra, dobra wiem! Schrzaniłem sprawę po całości, ale żeby nie powiedzieć o dziecku?! Cholera jasna! Gdzie ona teraz jest?
- Z tego co tutaj widzę, po zlokalizowaniu jej nowego numeru telefonu to jest w parku niedaleko jej domu.
- Dobra, jadę tam
- Ale Zayn
- Hmm
- Nie rób głupstw
- Ja i głupstwa, Niall nie żartuj - oboje się zaśmialiśmy. Wziąłem kluczyki do moje auta i ruszyłem w drogę.
Podczas drogi moje myśli zajęte były tylko jednym - nią. Czyli ta mała dziewczynka, którą widziałem w sklepie i mówiła do niej "mamo" to moja córka. Moja córka, nie mogę w to uwierzyć. Kiedy dojechałem na miejsce zaparkowałem blisko parku, wysiadłem z auta i zacząłem się rozglądać. To jest dziewczynka, mała, ma 4 lata, jest w parku, więc jest tylko jedno miejsce gdzie mogą być - plac zabaw. Skierowałem się w tamtą stronę i już po chwili mogłem dojrzeć dzieci, które się bawiły. Usiadłem na ławce niedaleko i zacząłem szukać wzrokiem Emily. Po chwili udało mi się ją dostrzec, kucała przy małej i coś jej mówiła, ale zaraz potem odeszła i widziałem jak wyjmuje komórkę. Teraz mam szansę. Powoli podchodziłem bliżej placu, nie spuszczałem wzroku z małej, to ułatwiło mi sprawę. Kiedy byłem blisko, zobaczyłem, że nie może wspiąć się na drabinki, w tym samym momencie w mojej głowie pojawił się pomysł.
- Hej mała, pomóc ci? - podszedłem do ogrodzenia by być jak najbliżej. Mała nieśmiało potaknęła główką. Przeszedłem przez płotek czy ogrodzenie, jak kto woli i wziąłem ją na ręce, podniosłem i wsadziłem do domku, który był na końcu drabinek.
- Diekuje
- Nie ma sprawy, a gdzie twoja mama? - Mellody pokazała na Emily paluszkiem
- Lozmiawia
- A jak ty masz na imię?
- Mellody
- A ile masz lat? - na moje pytanie mała pokazał mi 4 paluszki. Przyglądałem jej się i nie mogłem uwierzyć, że to moja córka, ale ona na prawdę była do mnie podobna. Próbowałem jeszcze "porozmawiać" z nią, kiedy usłyszałem ten głos, jej głos.
- Mellody?  - odwróciłem się i ponownie mogłem ujrzeć w jej oczach strach i szok. Wziąłem małą na ręce i zdjąłem, a ta od razu pobiegła do Emily.
- Możemy porozmawiać? - zapytałem
- Nie mamy o czym rozmawiać
- Ależ mylisz się, mamy bardzo dużo rzeczy do obgadania
- Nie sądzę
- Emily kochanie, jesteśmy na placu zabaw, gdzie jest pełno dzieci, a obok ciebie stoi nasz córka, chyba nie chcesz, żeby wszyscy zobaczyli jak używam siły w stosunku do ciebie
- Nie odważysz się
- A chcesz się przekonać? - moje słowa na nią podziałały, powiedziała Mellody, żeby została tutaj, a my

poszliśmy niedaleko. Złapałem ją delikatnie za przedramię i odwróciłem w moją stronę. - Kiedy mi zamierzałaś powiedzieć, że jesteś w ciąży? Że zostałem ojcem, co?
- Nigdy - wprost wysyczała mi to słowo w twarz
- Oj Emily, Emily, zmieniłaś się, jesteś ostrzejsza, ale taka jeszcze bardziej mnie pociągasz wiesz? A wracając do naszego tematu, myślałaś, że się nie dowiem? - na moje słowa, Emily spojrzała w stronę naszej córki po czym odwróciła swój wzrok na mnie.
- Ona nie jest twoją córką!
- Nie jest? A ja właśnie sądzę, a raczej jestem pewny, że jest i ty o tym doskonale wiesz. Dlatego posłuchaj mnie uważnie - moja ręka wzmocniła uścisk na jej przedramieniu - ona jest moja, jest moją córką, ty jesteś moja, dlatego chce się z nią spotykać, bo jeśli nie, to możesz pożegnać się z tym swoim gachem, bo i tak już zalazł mi za skórę. To jak będzie?
- Dddddobrze -kiedy wypowiadała to słowo widziałem łzy w jej oczach i to spowodowało, że coś w moim środku zaczęło pękać
- Ej ej, Emily skarbie, przecież wiesz, że cię kocham, nie przestałem i wiem, że ty też to czujesz, nigdy nie zrobię ci nic złego - spojrzała na Mellody - a zwłaszcza jej, rozumiesz? - nie wiem czy to był impuls czy ona to przemyślała, ale przytuliła się do mnie, a ja byłem w tym momencie najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi, podniosłem jej głowę tak by na mnie spojrzała i musnąłem delikatnie jej usta, po chwili ona się złączyły, a my tkwiliśmy z pełnym tęsknoty pocałunku, ale wszystko kiedyś się kończy. W pewnym momencie, kiedy całowaliśmy się, Emily odsunęła się ode mnie i pobiegła w stronę Mellody. Zabrała ją na ręce i uciekła. Znów ja straciłem, co ja takiego znów zrobiłem, co?!!!

* EMILY *

Co ja zrobiłam? To był błąd!!! Cholerny błąd, pocałunek z nim, rozmowa to był błąd. Powinnam od razu z tam tąd uciec. To oczywiste, że nadal go kocham, ale jak on to sobie wyobraża? Jest kryminalistą, dilerem, nie mogę być z takim człowiekiem, to niemożliwe, a tym bardziej pozwalać mu na spotkania z Mellody. Jestem z Justinem, a Zayna muszę unikać jak ognia, tylko, że czy to się uda? Zayn nie odpuści, a czy moja silna wola okaże się na tyle silna by mu się przeciwstawić?

......................................................................................................................................
Hej! Oto i Zayn i Emily. Taka była reakcja Zayna, kiedy się dowiedział o  córce,  a jak myślicie, jak zareaguje Harry? Mam nadzieję, że się podoba. Pozdrawiam
20 KOMENTARZY = NASTĘPNY ROZDZIAŁ
CZYTASZ = KOMENTUJESZ