Rozdział 34 cz.2

* EMILY *

- Muszę być kompletnie smerfnięty, że się dałem w to wsmerfować!. Krzyknął Smerf Frajer - spojrzałam na Sama i na tym fragmencie bajki musiałam skończyć. Mały wtulił się we mnie i zasnął. Delikatnie żeby go nie obudzić wzięłam go na ręce i odłożyłam książkę na miejsce. Zgasiłam światło i zamknęłam drzwi od biblioteki, kierując się na góre. Kiedy weszłam po schodach zauważyłam, że drzwi od pokoju Mellody są otwarte.
- Nie ma jej! - usłyszałam podniesiony głos, a nawet krzyk Zayna po czym weszłam do pokoju.
- Kogo nie ma? - zapytałam, a oczy wszystkich obecnych w pokoju skierowane zostały na mnie.
- Emily kochanie! - Zayn znalazł się przy mnie i przytulił, a ja bałam się tylko o to, żeby nie obudził Sama. Kiedy odsunęliśmy się od siebie z Zaynem podałam małego Harremu.
- Gdzieś ty była?! - spytał Zayn po tym jak Harry wyszedł ze śpiącym Sam'em
- W bibliotece. Czytałam Samemu bajkę, Boże co tu się stało?! - krzyknęłam po tym jak zobaczyłam w jakim stanie jest pokój mojej córki - Gdzie jest Mellody?!
- Z Niallem, a tutaj? Mieliśmy niezapowiedzianego gościa, ale nie martw się wszystko mamy pod kontrolą.
- Nie martw się?! Zayn ktoś wszedł do pokoju mojej córki i może chciał jej coś zrobić, a ja mam się nie martwić?!!! To moja córka do cholery !!! - byłam na skraju samokontroli, moje nerwy i zdenerwowanie powoli wypływało. W tym momencie czuła się jak wulkan w stanie przedwybuchowym.
- Ciii.... choć - Zayn mnie przytulił i wyszliśmy

* NIALL *

Kiedy Zayn podał mi Mellody poszedłem z nią do swojej sypialni, chciałem żeby położyła się spać, ale ta wtuliła się we mnie i cichutko płakała. Znam ją krótko, a już pokochałem. Bałem się o nią i nie chciałem żeby jej się coś stało. Cholernie ciekawiło mnie co się stało na górze, ale nie mogę jej teraz tu zostawić.
- Boje się - głos małej wyrwał mnie z zamyślenia
- Nie bój się, wszystko będzie dobrze - próbowałem ją uspokoić
- Gdzie jest tiata?
- Kto?
- Tiata, powiedz mu, że chce żeby był moim tiatą - nie wiem dlaczego, ale na słowa Mellody na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Zayn będzie w niebowzięty
- A może sama mu to powiesz?
- Yhy - odpowiedziała i spojrzała na mnie swoimi dużymi brązowymi oczkami, przecierając je od łez
- Już dobrze?
- Tjak - przytuliłem ją do siebie i zastanawiałem się co za gnój z nami zadziera i nam grozi.

* HARRY *

Kiedy usłyszałem głos Emily i zauważyłem, że na rękach niesie śpiącego Sama kamień spadł mi z serca. Po pierwsze dlatego, że nic nie jest mojemu synowi, a po drugie, ponieważ polubiłem Emily, i jest dziewczyną Zayna. Wszystko mówi samo za siebie. Zaniosłem Sama do mojej sypialni, chciałem zanieść go do jego pokoju, ale kiedy przypomniałem sobie co się stało w pokoju Mellody wolałem być ostrożny. Otworzyłem po cichu drzwi i mój wzrok od razu powędrował na łóżko gdzie spokojnie spała Rose nie zdając sobie sprawy o niczym, dla mnie to dobrze, chociaż znając Emily to jej wszystko powie, a właśnie...ciekawi mnie jak Zayn jej o wszystkim powie. Położyłem Sama na łóżku obok Rose, a sam skierowałem się do łazienki, by choć na chwilę oderwać swój umysł od tych cholernych myśli.

* ZAYN *

Zaprowadziłem Emily do naszej sypialni, a w mojej głowie panował istny chaos myśli i uczuć. Bałem się o nią o Mellody, byłem wściekły, bo jakiś dupek chce mi je odebrać, już sam nie wiem co o tym myśleć. Emily usiadła na łóżku, a ja usiadłem obok przygarniając ją do siebie. W tym momencie nie myślałem o Mellody, byłem bardziej niż pewny, że z Niallem jest bezpieczna.
- Wyjaśnij mi to - powiedziała po cichu, próbując przestać płakać.
- Kochanie, ja sam nic dokładnie nie wiem. Nie chcę cię w to mieszać, razem z chłopakami damy sobie radę
- spojrzałem na nią - Proszę, zaufaj mi - wyszeptałem prosto w jej usta po czym je ze sobą złączyłem. Wiedziałem, że to ją uspokoi, i tak było. Jej ciało nie drżało, a oddech powracał do normalnego trybu tak jak i bicie serca. Kiedy zaczęło brakować nam tchu oderwaliśmy się od siebie.
- Kocham cię - wyszeptałem po czym złożyłem na jej ustach jeszcze jeden delikatny pocałunek. Ems uśmiechnęła się do mnie i przytuliła, ale po chwili wstała.
- Muszę się ogarnąć -   i skierowała się do łazienki.
Ja w tym czasie położyłem się na łóżku, ale nie dane było mi odpocząć, ponieważ ktoś zapukał. Wstałem i otworzyłem drzwi, w których stał Niall z moim aniołkiem na rękach. Powiedziałem tylko nieme "Dziękuje" w kierunku blondyna, na co on się uśmiechnął i wziąłem córkę na ręce. Położyłem ją na łóżku i pocałowałem w czoło. Już miałem odchodzić kiedy poczułem jej małą rączkę, która mnie łapie.
- Bądź moim tatą  - powiedziała to tak cicho i sennie, że myślałem, że mówi to przez sen, ale na dowód tego, ze to nie sen mała podniosła się i wtuliła we mnie - Proszę, zostań moim tatą, bądź moim bohaterem
- jej słowa spowodowały, że w moim sercu poczułem ciepło, a głos ugrzązł mi z gardle. Przytuliłem ja jeszcze mocniej do siebie. Odwróciłem na chwilę głowę w kierunku łazienki i dostrzegłem Emily opierającą się o futrynę z uśmiechem na ustach. To była najwspanialsza chwila w moim życiu....


* ELEANOR *

- Możesz w końcu być ze mną szczery?!!!!!!!! - chodziłam w tę i spowrotem w sypialni mojej i Louisa i

próbowałam coś z niego wyciągnąć, ale na marne.
- Jestem szczery, Eleanor możesz choć raz się uspokoić i zostawić tą sprawę mi? - spokojny ton Lou wprawił mnie w zdumienie
- Jesteś szczery! Uważaj bo ci uwierzę! Przecież słyszałam, że coś się stało.
- Eleanor proszę, nie drąż tego tematu. Zostaw to nam - podszedł do mnie i pomimo mojego sprzeciwu mnie przytulił. Jego usta zaczęły wędrówkę po mojej szyj. - Kocham cię i nie chcę żebyś się martwiła - wypowiadał te słowa między pocałunkami i zanim coś odpowiedziałam jego usta znalazły się na moich i w tym momencie już o wszystkim zapomniałam. Jego pocałunki i dotyk powodowały, że znajdowałam się za każdym razem w innym świecie, a zdolność myślenia i czegokolwiek znikała. Wiem, że nie powinnam, ale ja się chyba zakochałam. Zakochałam się w swojej "ofierze"....

....................................................................................................................................................
Hej! Jak wam sie podoba? Ja nie jestem z niego zadowolona, ale to moja opinia. UWAGA: Od tego rozdziału zaczynam skupiać się trochę bardziej na Eleanor i Louisie. Macie jakieś typy, kto może grozić chłopakom? Dzisiaj czuje się koszmarnie, ale to też jest zabawne, bo mam 38 stopni temperatury, a dłonie mam lodowate. Hahaha, dobre, ale nie wiem jak będzie jutro, więc nie gwarantuje, że dodam jutro.
30 komentarzy - następny rozdział ( MOŻE jutro) tylko BŁAGAM niech jedna osoba nie pisze co minute komentarza jeszcze na dodatek z jednym słowem, bo to się mija z celem. Dla mnie może być nawet 10 czy 5 komentarzy, ale szczerych. Jeśli nie chcecie nie piszcie - proste. 
Ja jeszcze chciałam tylko podziękować za te szczere i nieraz na prawdę dłuuuugaśne komentarze ( zwariowana11) to dla mnie bardzo ważne. A ten rozdział dedykuje:
- DreamsCome True
- Misia - w komentarzu napisałaś dokładnie to co czuje, dziękuje
- Kasia Matusiak
Widzicie - warto się podpisywać, a teraz no już nie zanudzam . Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuje za wszystko i przepraszam za błędy...